We vertrekken al vroeg, kwart voor zeven, met als eventueel doel om Perth vandaag te halen want het volgende stuk van de rit doen we dus voor de tweede keer. Deze overstekende emu met haar zes kuikens is een van de mooiste dingen die we onderweg zien. Samen met de tientallen goanna's die op de weg zitten. Sommige blijven gewoon zitten maar kan je ontwijken omdat er geen hond op de weg is tot die ene, die rechts op de weg zit, ik zie de roadtrain aankomen en kijk in mijn achteruitkijkspiegel om de grote stukken reptiel bloederig aan de kant te zien vliegen. Zo'n roadtrain rijd heel wat beestjes dood, we zien ook vooral veel dooie koeien langs de weg. Daar moet je ook maar tegen kunnen als truckie... Ik had al buikpijn van die paar vogeltjes die ik op de heenweg aanreed, nouja, ze vlogen zelf voor mijn auto... veel te laag. 
Onderweg proberen we bij elk dorp wat we tegenkomen een bakker te vinden, we hadden onszelf een verse muffin beloofd. Geen enkel dorp had een bakkerij, alleen maar kleien supermarkten met voorverpakte en bevroren dingen. Dus rijden we door... Het wordt langzaam maar zeker steeds grijzer en bewolkter en als we uitstappen om te tanken krijgen we kippenvel op onze armen en benen. We verlieten Newman met 37 graden en komen in Perth aan bij 12 graden, da's effe wennen. Dichter bij Perth klaarde het even op dus hadden we goede hoop. Als we om half acht thuiskomen blijkt dat vandaag de koudste dag van de lente ooit was.
We hebben een schitterende trip gehad vol onvergetelijke momenten.
De Kimberley - Western Australia
