Vanmorgen zijn we al om vijf uur wakker, de zon komt net op, snel ontbijten en meteen in de auto. Het is maar een stukje rijden naar de Zebedee Springs. Waar de heetwaterbronnen zijn.
Door een kort paadje tussen hoge palmen komen we bij een stroompje uit met overal diepe en ondiepe poelen. Wij zijn er helemaal alleen en lopen helemaal door tot het einde zoals we gewend zijn met de gorges. Daar hebben we ieder een eigen badje. Omdat het nog maar half zes 's morgens is ligt het nog helemaal in de schaduw.Als we genoeg gebadderd hebben is de zon inmiddels net over de rand van de bergen komen piepen en zien we meerdere mensen in de hete poelen onderweg.
Na ons ochtendbadje rijden we door naar de Amalia gorge. Een plaats waar bijna niemand komt blijkbaar want de parkeerplaats is leeg. Nou zijn we ook vroeg natuurlijk en de parkeerplaats is zo lelijk dat het moeilijk te geloven is dat er een paradijsje op niet al te grote afstand ligt. 
Het pad voert eerst over een lege rivier bedding met enorme kiezels. Sommige met hele mooie tekening dus ik vul mijn verzamelijk ook weer aan met een paar zware stenen... Daarna gaat het grotendeels over rotsen met daartussen door een riviertje wat niet echt veel water meer heeft meer poelen hier en daar. We moeten flink klauteren en regelmatig spoorzoeken wat de beste manier is om verder te komen. 
Maar uiteindelijk komen we dan toch bij de grote rock pool uit. Deze is niet echt aantrekkelijk om in te zwemmen, de waterval heeft het zo te zien een tijdje geleden al begeven. De natuur is zich aan het klaarmaken voor de 'wet'. We hebben net de lange droge tijd ('dry') achter de rug en nu zitten we in de build-up, dus wordt het steeds warmer en bewolkter. Vandaar dat het 's middags bewolkt wordt tegenwoordig. We eten ons appeltje bij de rock pool en lopen hetzelfde pad weer terug. Onderweg kan Ingrid het niet laten om weer wat grote spinnen vast te leggen. Kan iemand vertellen hoeveel er op de tweede foto staan?
Voor onze volgende gorge moeten we een stukje echte 4WD technieken gebruiken, dus effe slikken, maar alles gaat goed. Voordat we aan de wandeling beginnen zitten we in de schaduw van een boab boom ons knackebrod te smeren (het brood is inmiddels op en vers brood is moeilijk te krijgen hier)
De Moonshine gorge is ook al zo'n prachtige wandeling. Tijdens het eerste stuk lopen we langs hoge rotswanden (lime en sandstone) waarvan de rotsen 45 graden schuin lopen wat er apart uitziet. Vooral de hoge palmbomen erlangs geven een exotisch tintje. Het zijn allemaal paradijsjes, stuk voor stuk. Iedere keer worden we weer verrast omdat het toch allemaal net wat anders is. 
De Moonshine Gorge is bezaaid met palmen terwijl de Amalia Gorge juist heel veel rotsen had. Hier lopen we door meer open gebied met grote zandsteen rotsen op de achtergrond. We volgen een klein stroompje tot een wat grotere poel waar we even een duikje nemen in het heldere water met vissen die in onze billen bijten. Het is een 4 km return trip. 
Onze laatste stop is bij El Questro Gorge, hier wordt afgeraden om er na drie uur nog aan te beginnen omdat het een vijf uur durende wandeling is zonder zwemstop. Dus we besluiten er alleen een klein stukje in te gaan, alleen maar even kijken. Dan komen we er al snel achter dat deze gorge prachtig is. 
Een nog groter palmbomen paradijs dan de Moonshine Gorge. Hier staan de palmbomen zo dicht op elkaar dat je er echt tussen moet manoevreren. En overal sijpelt water in stroompjes. Ingrid en ik zijn allebei dol op palmbomen dus worden er heel wat oh's en ah's gezucht, en veel te veel foto's gemaakt.
Bij nr. 6, het 'rest en caution point' houden wij ook even pauze en genieten van de rust, het heldere water, de vogels, de vlinders die uitbundig om ons heen fladderen en vooral van al die palmbomen om ons heen waar het zonlicht doorheen filtert... Met moeite keren we terug. 
Om bij de El Questro Gorge te komen moest je trouwens ook nog een stukje zeer los zand 4WD track doen, ik was als de dood dat ik een tegenligger zou krijgen want je kan geen kant uit zonder muurvast te komen zitten. Gelukkig was er geen hond te bekennen. De meeste gorges hebben we geheel voor onszelf alleen gehad. Wat dat betreft waren we behoorlijk verwend.
Over het 'grote' pad weer terug naar onze kampeerplek, we blijven hier namelijk nog een nachtje. Het grote pad heeft een paar river crossings, een kleintje en een wat grotere, de grotere is de Pentecost River die we ook eerder op de Gibb River Road hebben overgestoken. Hier is ie ietsje smaller met een verradelijk heuveltje aan de overkant wat je niet goed kan zien op de foto.
Moe maar voldaan komen we terug op de camping waar we allereerst nog even in de modderige pool van de homestead duiken, dat valt tegen na al die heldere poelen. Hier liggen alle andere kampeerders aan het water met hun flessen wijn. Dus die halen wij er ook maar even bij. En dat is nou net wat je precies niet moet doen als je moe bent, ik ga recht op mijn bek op de terugweg... gelukkig is er een mooi gazonnetje. Bij zonsondergang koken en op de andere foto zie je de zonsopgang van de volgende ochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten