Om 5.10 uur wakker, onze biologische wekker werkt perfect. Of maken die vogels hier nou extra veel herrie? We verkennen voor ons vertrek nog even het kreekje achter de tent, er staat nog best wat water in en is volop begroeid.
En even later zijn we weer op weg over de Gibb River Road. We moeten een flink stuk rijden tot onze volgende stop. En overal wilde beesten op de weg, oftewel vertoord opkijkende koeien. We snappen niet dat er niets groeit op deze weg, zoveel koeienflatsen liggen er. Op de foto hier links zie je een riviertje wat we moeten oversteken, het is ongeveer 3/4 wiel diep. Je ziet de bodem met steentjes, dus geen probleem. Dit zijn de gemakkelijke, we hebben ook een paar moeilijkere gehad, die meer een gat zijn met daarna een soort heuvel die je op moet. Als je dat niet goed doet kom je stil te staan en krijg de auto dan nog maar eens aan de praat. Gelukkig had ik dat maar een keer, in El Questro, met een andere auto (daar is het behoorlijk druk) achter me...
Onze eerste stop is bij Adcock Gorge. Deze is dicht bij de weg, maar vijf km over een zeer slechte weg vol kuilen en gaten. Maar het is voor ons een van de mooiste gorges hier. We waren er helemaal alleen en na ons kopje thee lopen we door een paar ondiepe riviertjes over een pad met mooie palmen en andere tropisch aandoende begroeiing. Aanvankelijk waren we een beetje teleurgesteld in het water, het was helemaal begroeid en niet echt toegankelijk om te zwemmen, althans niet voor ons 'waterratten'. Ook al zat er een prachtige leguaan op een rots in het water.
Maar als we een stukje doorklauteren over de rotsen komen we bij de echte pool uit, met uitnodigend helder water. En dit keer waren we voorbereid, met de bikini's aan en handdoeken en een boek om heerlijk na te genieten. 
We worden er zielsgelukkig van, met zoveel mooie natuur om ons heen, helemaal voor ons alleen. Nouja... Als we liggen op te drogen komt er een klein groepje jongeren aan, die lopen even langs het water en weer terug. Onbegrijpelijk waarom ze er niet meteen in plonsen...
Gelukkig hebben ze wel even tijd om een fotootje van ons te maken. Zouden ze van zo'n toerbus zijn die hun mensen even loslaat om snel weer terug te komen naar de 4WD bus waar waarschijnlijk de rest is achtergebleven omdat het te warm is? Als we droog zijn rijden we weer verder naar de volgende gorge; Galvan's Gorge, die is maar een stukje rijden en maar 1 km van de weg af.
En natuurlijk een stukje lopen. Onderweg komen we langs een prachtig stroompje vol waterlelies.
Aan het einde van het stroompje is de pool, en deze wordt bewaakt door een leguaan (goana). De pool is omringd door bomen en rotsen, en je zwemt dus tussen de blaadjes van de bomen. Het stel wat we in Derby ook al bij de Prison Tree ontmoet hadden zit hier ook, ze zijn blijkbaar ook net aangekomen. Het is een ouder echtpaar uit Queensland dat met een 4WD camperbusje rondtrekt. De man is zo lief voor zijn vrouw die een beetje watervrees schijnt te hebben. Hij helpt haar zelfs op de rots onder het watervalletje. 
We bombarderen dit stel dus tot papa en mama, want omdat we dezelfde route volgen komen we ze overal tegen. Wij lopen dan ook een heel stuk door om ons neer te vleien op de rotsen maar later als wij onze boterhammetjes eten komt het koppel dichter bij ons op de rotsen zitten om hun crackers met kaas te smeren op een meegebracht kaasplankje, zo schattig.
Van Galvan's Gorge naar Manning Gorge is het nog maar iets van 15 km rijden. Je moet bij het Barnett Roadhouse door het hek over de nog 7km lange weg naar de gorge rijden om bij de kampeerplaats te komen. Hier ook weer toiletten en koudwater douches, goed geregeld. We zetten de tent op bij de allerdikste boab tree met een tafel en daarna maken we een kleine verkennende wandeling naar de pool bij de camping en het eerste stuk van de wandeling die we morgen gaan maken. Deze gaat eerst door de rivierbedding, wel mooi.
Even later zitten we net als een paar andere kampeerders gezellig in het water te relaxen op een steen. Het is redelijk ondiep maar je kan niet oversteken omdat het laatste stukje wel heel diep is. Daar komen we achter als 'papa' terug komt met bloemen voor 'mama' en een stukje wil afsnijden, we redden zijn rugzak en bloemen als ie kopje onder gaat vlak voor de steen waarop wij zitten.
Eind van de middag zitten we moe maar voldaan (we hebben vandaag in maar liefst drie verschillende pools gezwommen) met een roseetje en ons bakje met gemengde noten te lezen in het avondzonnetje. 
De handdoeken en bikini's hangen te drogen op onze waslijn. We vermaken ons ook een tijdje met het bekijken van een stel (naar ons idee Fransen) nerds die hun tent wel heel dicht bij ons zetten terwijl er een zee aan plaats vrij is. Ze zijn niet erg bekwaam in het opzetten van een tent, dat is duidelijk. Ze vielen zoiezo al door de mand met hun legerkleding aan. 
Na het eten komen vader en zoon (Kerry en Grant) uit Perth even kletsen. We hebben hun ook al vaker ontmoet, de eerste keer al in Broome. Het wordt dus laat, want vaders is dol op Ingrid's jus met wodka en hij kan goed praten. Het is warempel half 11, we zijn doodop. En dan blijkt ook nog het matras langzaam leeg te lopen...
----------------------------------------------------------------------------------
The Kupungari Aboriginal Community welcomes visitors to Manning Gorge (named by Frank Hann in 1898 after Mr Manning of Lennard River) and maintains the camping area. Camping is adjacent the tranquil pools of the lower Manning and fees apply. A bush walk takes you to the upper Manning and Manning Falls. The falls are at their best early in the season (May to July). Take time to explore, view Aboriginal rock art and swim in the pools near the falls. The bush walk is poorly marked and care should be taken. There is a store with fuel available at the Mount Barnett Roadhouse.
----------------------------------------------------------------------------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten